Pada 1998, selepas kejatuhan Suharto, beliau menghidupkan semula Partai Nasional Indonesia (PNI), yang dinamakan semula sebagai PNI Supeni dan bertanding dalam pilihan raya umum Indonesia 1999, dengan hanya memenangi 0.36% undi. Memandangkan tidak layak bertanding dalam pilihan raya akan datang kerana prestasinya yang lemah, parti itu menukar namanya kepada PNI Marhaenisme pada 2002 dan Sukmawati dilantik sebagai pengerusi.[2] Parti itu menerima 0.81% undi pada pilihan raya umum 2004, hanya memenangi satu kerusi di parlimen.[3] Pada pilihan raya 2009, parti itu hanya menang 0.3% dan kehilangan satu-satunya kerusi.[4]

Kes diploma sekolah tinggi

Badan Pengawas Pemilihan Umum (Bawaslu) melaporkan Sukmawati kepada Kepolisian Negara pada Julai 2009, mendakwa beliau telah memalsukan diploma sekolah tingginya ketika mendaftar sebagai calon perundangan untuk Partai Nasional Indonesia Marhaenisme. Polis pada Ogos menggugurkan kes itu, mengatakan terdapat kekurangan bukti kerana rekod sekolahnya telah musnah akibat kebakaran pada 2007.[5]

Memoir

Pada 2011, Sukmawati menulis memoir tentang 15 tahun semasa beliau tinggal di Istana Merdeka, yang dipanggil Creeping Coup d'Etat Mayjen Suharto (Rampasan Kuasa Menjalar Mejar Jeneral Suharto). Beliau percaya Suharto dan anggota tentera lain melakukan rampasan kuasa terhadap Sukarno dengan menggunakan Surat Perintah 11 Mac 1966. Beliau berkata beliau tidak boleh memaafkan Suharto atas pencabulan hak asasi manusia yang berlaku selepas rampasan kuasa.[6]